بررسی نگرش کارکنان شرکت توزیع نیروی برق اهواز نسبت به اثربخشی دوره های آموزشی و ارتباط آن با وضعیت مولفه های سازمان یادگیرنده در این شرکت

آموزش ضمن خدمت یکی از موثرترین ابزارهای مدیران برای مقابله با تغییرات محیطی بوده و چنانچه منظم و هدفمند در راستای نیازهای واقعی کارکنان تدوین و اجرا شود، نه تنها عملکرد کارکنان و سازمان را بالا می برد، بلکه می تواند گام مثبتی در جهت حرکت یک سازمان به سمت سازمان یادگیرنده ایفا کند. هدف اصلی از اجرای پژوهش حاضر، بررسی نگرش کارکنان شرکت توزیع نیروی برق اهواز نسبت به اثربخشی دوره های آموزشی و ارتباط آن با وضعیت مولفه های سازمان یادگیرنده در این شرکت می باشد. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی(پیمایشی) استفاده شده است بدین صورت که داده-ها با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد(همایون نیا و نیف) به ترتیب با آلفای کرونباخ 96/0 و 83/0 که از پایایی نسبتاً خوبی برخوردار هستند بین جامعه آماری 100 نفره از پرسنل شرکت توزیع برق اهواز اعم از کارکنان ، مدیران و معاونین گردآوری شده است روش نمونه گیری تصادفی و ساده لحاظ گردیده است. نتایج با بهره گیری از روش های آماری مختلف توصیفی مانند فراوانی، میانگین، درصد و آمار استنباطی مانند آزمونt و رگرسیون و...... نشان می دهد که از بین مولفه های اثربخشی دوره های آموزشی فقط یک مولفه حمایت سازمانی قادر به پیش بینی مولفه های سازمان یادگیرنده است و ارتباط معناداری بین سایر مولفه های اثربخشی آموزشی با سازمان یادگیرنده مشاهده نشد.